تبلیغات دستفروش‌ها چشمگیرتر از جشنواره تئاترفجر/تماشاگر روی صحنه!

به گزارش خبرنگار مهر، چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روز دوشنبه ۲ بهمن دومین روز خود را در بخش‌های صحنه‌ای و خیابانی سپری کرد. در این روز نیز چندین اثر اجرا شدند که استقبال از برخی آثار نظیر نمایش «هملت» از کشور ارمنستان بیش از دیگر آثار دومین روز جشنواره بود.

تبلیغات دستفروش‌ها چشمگیرتر از تبلیغات جشنواره

در دومین روز چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر هم خبری از تبلیغات شهری و محیطی درخور جشنواره نبود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نه تنها این تبلیغات در سطح شهر تهران دیده نمی‌شود بلکه در حد فاصل تالار وحدت تا مجموعه تئاتر شهر به عنوان اصلی‌ترین مسیر و محیط برگزاری جشنواره تئاتر فجر نیز خبری از تبلیغات محیطی خاصی نیست.

با گذر از مقابل تالار وحدت که پوستر و جدول اجراهای جشنواره نصب شده و سر در ورودی تالار وحدت هم به نام جشنواره تئاتر فجر مزین شده است و همچنین فضای مهجوری که مختص اجرای تئاترهای خیابانی است، در ادامه خیابان شهریار خبری از تبلیغات محیطی جشنواره نیست. در بوستان دانشجو که نه تنها خبری از همان پوستر و جدول اجراها نیست بلکه تعداد کمتری از چراغ‌های این بوستان روشن می‌شوند تا فضاسازی رعب‌آوری را برای تردد ایجاد کنند.

در محوطه مجموعه تئاتر شهر هم خبری از نورپردازی و فضاسازی چشم‌گیری نیست و فقط روی بنا و ستون‌های مجموعه تبلیغات جشنواره دیده می‌شود که آن هم به دلیل نبود نورپردازی خاصی زیاد متفاوت‌تر از روزهای عادی مجموعه ندارد.

از آن سو و در مجاور مجموعه تئاتر شهر، شرایط و حال و هوا متفاوت است. دستفروش‌های پیاده‌روی پیرامون مجموعه با نصب لامپ‌های پرنور و بساط‌های متنوعی که پهن کرده‌اند، تبلیغاتی چشمگیرتر از جشنواره تئاتر فجر دارند و گویی شب‌های جشنواره متعلق به آن‌ها است.

عجیب است که هر دوره، تبلیغات جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر مهجورتر از گذشته انجام می‌شود و محیط شهری بی‌تفاوت‌تر از گذشته با این رویداد تئاتری برخورد می‌کند.

نشست مشترک وزیر ارشاد و شهردار تهران برای جشنواره فیلم

نشست مشترک شهردار تهران و وزیر ارشاد به منظور هماهنگی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر در محل برج میلاد تهران برگزار شد. این نشست در ایام برگزاری جشنواره تئاتر فجر ولی برای هماهنگی بهتر جهت برگزاری جشنواره فیلم فجر برگزار شد. شاید اهالی تئاتر در دوران حیات تئاتری خود شاهد برگزاری نشست مشترک وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهر تهران به منظور هماهنگی برای برگزاری جشنواره تئاتر فجر نبوده، نیستند و نخواهند بود.

چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در حال برگزاری است و شهرداری تهران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ هماهنگی قابل توجهی حداقل برای تغییر دادن فضای شهری برای تبلیغ این دوره از جشنواره نداشتند.

تماشاگر روی صحنه تماشاخانه ایران‌شهر

در دومین روز چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، نمایش «بدریه» به نویسندگی بابک خواجه‌پاشا و کارگردانی مجید اقبالی از اهواز در تماشاخانه ایران‌شهر به صحنه رفت.

اما اجرای این اثر شکل و شمایل متفاوتی از دیگر اجراهای صحنه‌ای جشنواره چهل و دوم تئاتر فجر داشت.

در اجرای نمایش «بدریه» تماشاگران هم روی صحنه سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایران‌شهر حضور داشتند و روی صندلی‌های پرتال به تماشای این اجرا نشستند.

این شکل از اجرا ربطی به شیوه اجرایی مدنظر کارگردان نمایش نداشت و مربوط به نوع برنامه‌ریزی ستاد برگزاری جشنواره چهل و دوم تئاتر فجر داشت که سالن مناسب برای اجرای نمایش را در اختیار گروه قرار نداده بود.

چهل و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از ۲۷ دی تا ۱۲ بهمن، با دبیری مهدی حامدسقایان در حال برگزاری است.

کد خبر 6002210 فریبرز دارایی

منبع: مهر

کلیدواژه: چهل و دومین جشنواره تئاتر فجر هنرمندان تئاتر تئاتر ایران چهل و دومین جشنواره تئاتر فجر تئاتر ایران هنرمندان تئاتر فیلم کوتاه جشنواره فیلم عمار موسیقی ایرانی کنسرت موسیقی فیلم مستند برج آزادی جشنواره فیلم فجر ایوب آقاخانی فلسطین تالار وحدت چهل و دومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر جشنواره تئاتر فجر برگزاری جشنواره دومین روز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۸۲۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قصه شهرت و پایانش رنگ کهنه‌گی نمی‌گیرد/ ترس‌ و تردیدهای یک ستاره

به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.

افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.

موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.

طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.

تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.

برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.

«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنه‌گی نمی‌گیرد.

کد خبر 6097465 آروین موذن زاده